کروس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه باز مرد
 با همه غمايي که داري باز تو بخند
دردا روي تنم خالکوبين
 نميخوام زندگيت بشه داستان من 

ورس 1 [ حصين ]:
دوباره منم و من جلومم در ورورديه
 حسم مثل تنهايي ، بعدش شلوغيه

هم خوبه هم بد ، صبور و تکــــ پر
 با آدماي دورت اول شوري بد تر

نه قصه بلدي نه اهل قصه اي
نه جنس تقلي نه قسطي زنده اي

پاهات راه ميره اما دلت کليده
 اخلاق هميشه روش يکي تلپي ر×ده

تو دفني پشت خاکـــــ خاطراتت
 دل تنگـــــ پولي بعد خانواده 

حرفاتو قورت ميدي ، تا شنونده شي
 پره حرفي ولي خب ميگي بزنم که چي

تا صداي برندت باشه جاي بلندتر
 فس تلپي توي خونه پا منقل

و لم دادي ، رو همه کبوديات
 و زير لب ميگي ، اين طعم جوونياست  

کروس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه باز مرد
 با همه غمايي که داري باز تو بخند
دردا روي تنم خالکوبين 
نميخوام زندگيت بشه داستان من

بريج [ T.Dey ]:
منو يه جعبه سيگار  وقتي درو ديوار
هم? شب تا صبح رفيق من بود
من بازم وايسادم  دنيامو پاس دادم
با همه سختياش…
من بازم وايسادم  

ورس 2 [ صادق ]:
ببين زندگي چيه از نظر تو؟
 يه نامه عاشقانه لابه لاي سبد گل؟

ها؟ يه گيتار ، يه سيگار ، ترانه خونه بيدار
 شکست عشقي يا لحظه هاي خوب ديدار

داداشي واس? من عادين اينا
 من يه جوونم از نوع ماديه بيکار

يه نشه خل ، لش و خل ، بازيگر نقش دو
 خودم شدم رد مخ و زندگيم روش رد گه

نفهميدم چي شد که عمر و وقت و آب برد
 نفهميدم چي شد که مغز پوکم تاب خورد

اخوي ، عقبيم ، نگاه کن به بقليت
 اونم رسيد به آرزوش و تو رو خواب برد 

آخ که دارم تا ته ميسوزم
 سرنوشت نخ بود منم يه سوزن

خيس خيس زير بارون ، ليز ليز زير پامون
دنيا داره يادش ميره ما رو آروم آروم 

کروس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه باز مرد
 با همه غمايي که داري باز تو بخند
دردا روي تنم خالکوبين
 نميخوام زندگيت بشه داستان من

ورس 3 [ صادق ]:
مشتي باش عين ما ، هرکي باش بي ادعا
 قهرمان قصه ها ، سينه سوخته نصفه ما

زشت بين خوشگلا ، جغد باش و خوش صدا
 سيري فکر گشنه ها ، اون بالايي پشت ماست

زنده باش نه زندگي کن ، گنده باشو بچگي کن
 قصه باش نه قصه گو ، عشقي باش تو فنت قو

خودت باش واقعي ، رد شو بشکون شاخ ديو
 هرچي هستي خر نباش ، قانع به کم نباش 

تـــنـــهــایـــــــی:
صادق: 
دوباره بارید از آسمون شهر برفـــــ // زوده ولي پاييز نيومده در رفت 
ميان پايين از بالا دونه هاي برفـــــ // الهي شكر همه چي روبراهه 
من
همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود 
زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد 
شدش يه مَرده مُرده بين زنده ها // همیشه تكــــ و تنها دور از اجتماع 
دير اومدي زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوش تر 
تكوندم شونه هامو ،‌ اشكــــ روي گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام ، زير پرچم خدام 
كندن کلاً از همه ، اين آدماي مسخره // حتي شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله 

همخوان:
همينه ساز زندگي و غم ، با مسير تارش ، ميمونه با من ، با پاي پياده 

ورس 2 حسين: 
يه نگا بنداز توي شب // چراغا روشنن توي شهر 
همه چي قشنگه اما از اين بالا مثه بارونِ زير چتر 
حسه شاعرانه ندارم اصلا" // يكــــ از خودم دو از اين آدما خستم 
که قف میشن رو شعرایه فیریکیه فروغُ// تلخی حقیقت و شیرینی دروغ 
همه گــُمن و يه جوري نقشن // يا بُکنن، يا تو فاز پايين و پرچم 
يه سري تو همين رنگا مي ميرن // يه سري تو نخ جيب و نتيجه چند چند 
حرفام نقده ، نسيه ني // تو گوش خريدار بيار ، من مسير روقیر 
تنها باش چون واست مفيده // مثه من ، يكي كه سايه اش سفيده

- سینا بچه ها كجان ؟
- داداش رفتن جایی ، تا برگردن من میخوام یه سری چیزا رو ركورد كنم بگیر فعلا
- حله داش
- این واسه همكارامه ، باریبا هم از این خوششون نمیاد .
ماها زیرزمینی ایم پس زیرزمینی رفتار میكنیم ، با اینكه روی زمینم هستیم
تیك تاك ... چك چك چك وان تو وان تو ... هه هه مث قدیما OKه میریم واسه ضبط

آماده شو بدنت بشه كاملا Shave
ماها مث مخدر شدیم واسه مغزت
رو چه حسابی سلطنت درندشت میخوای
Stop كن شب دراز و قلندر بیدار
این زبونه تو دهن تكون میخوره
كه خودش به نوعی یه جور C4ه
كه میپاشونه مغز ، رایم Slowه
میاد روی فست نوبت ساعی میشود
بازیه نگا كلمات شعبده بازی نیس اصلا
این دیوانه جان بركف با قدرت كافی میجنگد
دشمن ما چی میترسد
از اونجایی كه گفتن راوی بی مزس
من میشم خودم با همین دو بیت چن نفر تسلیمم شدن
اما كوتاه كه نمیام میخوام نرم بشم ولی بگو كو كافه تریا
ما رپی ایم اینم موزیكه و چن تا كیك زیرش
یه میكروفون رو به رومه الان خیس میشه
حرفای تو نمایشی برا ویترینه
حرفای من او او تمامیش Real
حالا گوش بده ببین كه الباقیش چیه
تو با تیك تاك ساعت میخوابی نه با تیك تیكش
به امید حق سرا گیج میره ؟
بشمر ببینم كی برام دیس میده

آقا این كار كروس نداره ؟؟؟
نـــــــــــه

یه صدای خس یه Attack قوی
یه لباس جنگ یه لبخند ملیح
یه ورق سفید و یه قلم تشنه
یه ذهن هار دارم كه طلبه تكسته
من اعتماد دارم به پرنده ی ذهن
كه پر میكشه همش به طرف یك شعر
وقتی فقط به فكر دافتو آرایشش هستی
من با كلماتم می گیرم یه آرایش جنگی
ساعی یك شخصیت كاریزماتیكه
كه همیشه میخواد كلماتش با ریتم قاطی شه
وقت قلعه كردن ذهنم و قلم
ترجیح میدم راه برم صرفا با هدف
قدرت دارم حتی از لنگ تو حموم
بسازم یه اشك یه حرص یه بغض تو گلو
من تجهیز شدم با شعرای قوی
فكر كهكشانم بعد از اشغال زمین

آقا این كار كروس نداره ؟؟؟
نـــــــــــه !

اگه دقت كنی رپم علمیه
یا ادبیات ساعی كلماتو قل میده
با ترفندی جالب توی مایه های شكسپیر
با چرندیاتش كلماتو ببین ول میشه
واقعنم زیبایه لازمه ی بقا تكنیكه
بایدم این باشه دشمن خودشو هی جر میده
آخرم میبازه سینا همینه خب استیلش
آیندم این كاره رپ كردن برام یه اكسیره
شایدم بی فایده وقت رپ بدنم سفت میشه
آهن كم میاره اگه خسته شدی هری كه
آهنگ از اینجایه
ساعت یعنی وایسه این راحت ترین تایمه
واسه كاغذ و این باشه
كه به آهنگ معنی داده
هه شاهم پس تیك تاكه
میگی بامزس این راهت
تو هم تكستات خوبه ولی فقط با اندكی كاور
كه یا مچاله میشه یا فندك میخوادش
آخه این كارا واسه ی تو لامصب چی داره
تو كه مث ساعی نیستی شبو تا هر وقتی خواستش
لا اقل بیداره
بعدش با هدف میخوابه
تا كه خورشید بیاد از رختخواب باز عصبی پا شه
جر بده رپو با حركتی تازه

آقا این كار كروس نداره ؟؟؟
گفتم نــــــــــــــه !!!

من یه فرآیند ماورای ذهن بشری ام
در برابر آهنگای جلفت عصبی ام
دنبال دردسری ؟ من استاد ضربه فنی ام
دوباره وقت جنگیدن حلاص تحت تعقیبم
كجای شهر منی مرد خب آره بنده همینم
كلاه كپ رپی ام و تازه بند كفش هیچ وقت
بسته نیستش
Stop آماده شو از اینجا به بعدش ریتمه
كلماتم تو جیبمن این دیوونه تازه میخواد دس به جیب شه
از بین شهرا تهران زنگ زد گفتش كنسرت میخوایم
ما گفتیم كجاش آزادی یا بر فرض نوك برج میلاد
من انقد رپ می كنم تا تشنج كل ایران
این كارا از كی بر میاد
فقط خود خود سینا كه زندگیم اینه كه برسه به
تولد جمله ای خاص
دوباره ساعی ورقو با كلمه ش
بنگ بنگ كشتش چون كه میخواد بهت
كه كارش معجزه هه و باعث شده دلت
هی بخواد كه جای من واسه خودت بشه ولی
توقعت یه خورده بیجاست
ساده نیستش سطحی نگیر
تمركز قفله این كار توجه تو به اینجاس
تا قلمم حركت كنه اول شده برده بیست بار

آوترو

- هه هه خالطورا دونه دونشون اومدن كــــلـــاسیك شــــدن ...
رپـــــ كنین ... دیگه من عذر میخوام به خاطر اینكه یه كم طولانی بود
تیك تاك
- جدی جدی مث اینكه این كار كروس نداره !!
- هه نه نداره !
- آقا این كار كروس نداره ، دس نداره ؟؟!
- داره آقا داره آقا !!
هی بی
بـــنـــگ !!!
آها اونجا گفته بودم بنگ بنگ یه دونه تیر خورده بود این تیر دومیش بود ! هه هه هه هه !

دارى ميبينى چسبيدم به سقف

وقتى منو گوش ميدين كى كرده كف ؟

من نابغم نيست حرف من

راجعبم برو ببين ميگن چى سطح شهر

ميگن تيك تاك نمياد جاش هيچكى لند مال منه فاك ديزنى

تو روم پا ميشى وايميستى

ميگى ارتيستى ولى دوستدانه بهت ميگم ارت نيست اين

خشى اومده يه بار ديگه اون يه كار ميده تهران ميشه پودر حالا حالاها شبارو بايد بخوابى به زور

سيكو مريضم واست جر ميدم بيتو عزيزم

اسكى كردن بيست دور از اين دم

ولي هنوزم مثله خودم تيم رك نديدم

كرى ميگم از جلو چشام جيم شو سريعتر

نميجنگم ميبازى باخت حتميه

چون ساعى جلو رات مثله هالك سبز ميشه

پيكو خاجو دلو خشت

طنز محضه خندين

بسه بچه مليژك

حتي هنوز نميفمى

من يه دست جديدم

آروم حالمو ميبرم از واژه سازيم

وگرنه هم بازيكنم هم باگِ بازى

بيطرفم ندارم با تو من جغله دشمنى

مجبورى اخرشم تو جبههي خودمى

نخور حرص بيخود

طبيعى باش ايران تركيد بمب

چته چي شد؟

ما هيپ هاپو تو ايران زنده كرديم

كى ميتونه بگه اينو ؟

هم لوسى هم خاله زنكى

حرس خوردى زدى طب خاله علكى

طمع زندگيتو بچش همينه

چون حق دادنى نيس گرفتنيه

منم اين راهو انقدر رفتم

الانم تو صدرم چون همت كردم

ولى تو نه فكر كردى خوبه سليقت

زدى كوچه على چپ ولى پوچه شقيقت

تيك تاكو ببين يكه شهر شده

چون كيفيت هميشه تو دل مردم

بهش بگو بگو بره جمع كنه

چون كميت ميپره مثه الكل

نيست با تو تيريپ

خودتى كه آتو ميدى

دستم اسه پس تا ته هر پاتو ميريم

باخته شاه و بيبيت

جمع بشه كاسه كوزه

ما اومديم عتيقه ها بره واسه موزه

ديگه نميفهمم لحظه داغونه ( ! ) // تازه فهميدم که هفته رفته چهار روزش
کي ميگه سخته؟ خيليم خب آره آسونه // زندگي وقتي يادت بره قانونش
تو بودي صداي عربده نميومد از اين اتاق // مامانم صدا خندمو ميشنيد نه جيغ و داد
منم تو فکرم نبود همش لعنتي کجايي؟ // کجايي؟ خستم از اين اوضاع

ورس 2 [ مافي ]:
فقط بگم من يه چيزي بهت // ميفهمم کشي چته گذاشتي رفتي که چي بشه؟
مغزم ديگه نميکشه بريدم // ولي بود دوخت خودم کار گذاشتم
بود سوبل مخم تو اين باغا نبودم // يهو ديدم باغبونم دارم ميدم هر روز کود به گلم
يادش بخير آخرين شب روي سطح آينه // ميکشيدي يه چيز انگار نقش آلپه
هرچي ميري بالا نميرسي تهش يه شال گرد // ميشه نميزدي شب لب به شام بيبي گرل ( Baby Girl )
هر سکانس هي ميره // هنوزم بالا تخت خواب عکس ما هست يه شاه
چقدر خنده داره...

کروس [ اس آر ]:
"کدوم کوچه ها" به تو راه دارن؟ // کدوم گوشا به تو راز دارن؟
آنا" بگو ، وگرنه نميبره خوابم به زور ( ×2 )

ورس 3 [ ساعي ]:
فيلم ديدن شب کار ما بود // تا که بشه لپ تاپ خاموش
چشا مثل "ومپايرا" خون / بعد ، حرفاي آروم / بعد ، پاکــــــ کني رنگاي ناخون
بعد ، بيهوشيم و شصتاي پامون // بره لاي شصتاي پامون
دلم تنگــــــ شده که ، ببينمت از 5 سانتي // اين همه خاطره ما داشتيم حيف که اين همه عکس ننداختيم
دنبال يه عاشق واقعي // يکي هم که هست نشناختيش
همه چي خوب بود الان چي بگم؟ // بشينم بگم بد شانسيم

ورس 4 [ اس آر ]:
ميگن همه دوستام کوشش اين دختره که
روي ميز عکسش هست اين که باهاته اون که نيست
ميگم که خب ببين يادمه رفتي جمعه اي // و بعدم کلي بهونه آورد و من نه تو جمله اي
نگفتم بر نيومدم از عهدش // ميگفتم چرا ميگفت من نميدونم نپرس پس
منم که تعطيلم خب ترجيح دادم نپرسم // تو هم که پيشو نگير نه تو روم نه پشت سر

کروس [ اس آر ]:
"کدوم کوچه ها" به تو راه دارن؟ // کدوم گوشا به تو راز دارن؟
آنا" بگو ، وگرنه نميبره خوابم به زور ( ×2 )

چشِتو ببند چشِتو ببند چشِتو ببند ببین چی فازته
مثل خود من مثل خود من مثل خود من ببین چی فازته
ژست دو صفر هفت جت خودت شخص
رزو هتل هم ببین چی فازته
ده تا دورم برا خودم هوا خنکه ببین چی فازته
باتو ونیزم یا توُک فیکسم شاتو بریزم ببین چی فازته
دم بیچن همه پیچن داشی این رد بولات همگیت چند
چشِتو ببند چشِتو ببند چشِتو ببند ببین چی فازته
مثل خود من مثل خود من مثل خود من ببین چی فازته
چی حال میکنی
پنه لوپه کروز بره صبح زود بده تو یه بوس ببین چی فازته
خودتو پاگانیت روبرتو کابالیت برد تولاتاریت ببین چی فازته
میزنم باز با چال چشو بند آیز واید شات
فرار از آلکاتراز برنامست با فافاز
امیرعلی مثل داش پاسکال حرف حساب میزنه
من مث پونزم چون نقشه تهران زیرمه
چشِتو ببند چشِتو ببند چشِتو ببند ببین چی فازته
مثل خود من مثل خود من مثل خود من ببین چی فازته
کنسرت رپی پشتش یه جَوی
افترش پوکره برده دو پرت سنگین
آشنا باشی خدافظ فقط چارتا باربی مسافر
زدم رفتم باز بالا بیست پا هاستا لا ویستا
ببین چی فازته صبح چشمارو بمال بعد
بشینیم پا شلم هتل ما رو بلاک کرد اکیپ ویلا گرفت
جمع آویزون کامیاکسی موزیک چی داری راستی
پشت بومه استخرمه جات خالی جانی ناکسویل (johnny knoxville بازیگر آمریکایی)
چشِتو ببند چشِتو ببند چشِتو ببند ببین چی فازته
مثل خود من مثل خود من مثل خود من ببین چی فازته

♫♫♫♫♫♫♫♫

♫♫♫♫♫♫♫♫

رفتم دم در رکابی تنم
شناختنم چراغ میزنن
من برفامو قبل این کوبیدم
الآن هم با شرت ورزشی رو بیتم
امروز اَ دیروز بهتره یه بالکن ویو بنزمه
همه چی فاز مثبت میده
ضد حال زندگی سرعت گیره
مخا ردی چشا بازه و بهشتی
جریان خوبه تو هم فازشو گرفتی
باید رنگا رو پُر رنگ ببینیم
پَ بیا پیکا رو پُر تر بریزیم
ساعت ها همه خوابیدن به این لحظه ها فرصت نمیدیم

چشِتو ببند چشِتو ببند چشِتو ببند ببین چی فازته

سلام به افرادی که این وب سایت رو دنبال میکنن تصمیم گرفتیم که برای نظم زیاد به وب سایت بیایم یک روز رو به یک خواننده ای مختص بدیم .برنامه خواننده ها را پایین ببینید.

شایع:                                                               شنبه ها

حصین:                                                             یکشنبه ها

یاس:                                                               دوشنبه ها

گروه اپیکور:                                                       سه شنبه ها

سپهر خلصه                                                      چهار شنبه ها

گروه تیک تاک                                                    پنج شنبه ها

مختلف (بعضی از خواننده ها)                              جمعه ها

اگر خواننده ی دیگری مد نظرتان بود در نظر ها بنویسید

یاس :سرکوب

کار طولانیه ، حوصله کن

پُر کار بودن به خیلی چیزا بستگی داره

مهم ترینش انگیزست ، وقتی به آینده فکر کنی کم کار میشی

ببین رپ یه اسبِ وحشیه که سوار کار نداره

نمی تونه کسی ازش توو ایران مایه حلال وار دراره

تا جایی که هنرمند هیچ فرقی با یه خلافکار نداره

پس هر کی سَرِ میز ما اومد بگو که قرارداد نیاره

اینه که تا قسط ها زیاد شد کم کم ورس ها کم شد

از اون طرف چه جرم هایی که با یه امضا حل شد

یعنی که سلیقه طرف همیشه دخیله وسط

همینه تحمیلِ نظر نتیجه تخریب اثره

ولی وقتی که از سرت آب بگذره کلاً

میگی بهتره خودم تکلیفو یکسره کنم

تا اینجا عمرم رو ضرر کردم هزینش هم می دم

من که تا همینجا اومدم پس بقیشم میرم

منی که از اعتماد بی جا هنوز آبستنم

ولی در نهایت میدونم اینو که باعث منم

دیدم اون ها که با خنده جلو میان ناکِس ترن

در آخر دیدم متکی به مشتی خاکسترم

فهمیدم فقط پدر مادر میگه پسرم دخترم

بقیه که این اسمو ببرن مُفت برن

دخترم؟ با ولم کن حرکت کاملا فوله

یارو عَلَنی میخواد با چشم تو رو حامِلت کنه

میگه تو پسرمی قدمت رو چشممه

می بینی پاش برسه حاضره گردنتو بشکنه

هر کی می خواد شیکمتو سفره کنه

تا به خودت بیای اون دورا یه نقطه شده

من دیوونه میرم بیرون ولی عاقل میرم خونه

دیگه ، هیچی نمی تونه منو غافلگیرم کنه

حتی اون که با شخصیت یه صدای سلامت

می گه دارم میرم فلان جا ولی کرایه ندارم

میگی کمک کنم که از بقیه خواهش نکنه

فردا میبینی همونجاست یارو کارش همونه

اینه که شک از توو خیابون و کوچه میاد

و مغز تبدیل میشه به هوشِ سیاه

اینجا بچه تمرین میبینه با یه لحن محکم

اول از همه یاد می گیره اون بیرون همه گرگن

می فهمه فقط خودشو ببینه بقیه همه نوکر

و بالاخره شک به آدما درون ذات بچه گل کرد

توو اون سن آرزو هاش مثِ ناموسشه ولی

نابودی آرزو ها میشه آموزش بعدی

یعنی آینده هات بهت تحمیل شدن

بذار منظورمو یه جورِ دیگه تکمیل کنم

یادمه بچه بودم توو جمع یکی صدام کرد

بزرگ جمع بود یه کم نگام کرد

بهم گفت میخوای چی کاره شی بهش گفتم فضانورد

گفت پول رو زمینه دنبالش توو فضا نگرد

تو درس هاتو قبول شو فضا مضا پیشکشت

با دو تا جمله میخواست آرزو هام هیچ بشه

می دیدم همه نمه می خندیدن زیرِ لبی

میخواستم که آب شم برم زیر زمین

الآن هم زیر زمینم وقتی خوردم از همه لگد

حداقل اینجا هیشکی منو مسخره نکرد

اونی که رو نداشت توو داشت ولی می دونست چشه

مُدام با خودش گفت از این بد تر هم می تونست بشه

هر چی بود گذشت فقط جای زخمش موند

مینویسم و مینویسم و بالا میره گردش خون

روزی رو می بینم جوری حالم خوبه که چسبیدم به سقف

اون روز اگه منو دیدی فقط بگو حقش بود

البته شاید فکر بکنی که موزیک شغل منه

ولی نه موزیک یه عشقه که تووم شعله وره

ولی در واقع این روزا هدف هام توو بیراهه اسیره

سن که میره بالا میفهمی بی مایه فطیره

اسم امروز هست فردا نه میگین چرا؟

خب فردا از ما بهترون میان ما میریم کنار

نمه نمه دور و برتو خالی میکنن میبینی میپیچن

پس الآن آینده رو میسازم میگیری چی میگم؟

یه وقتی میرسه پیر و چروکیده شی

خط های صورتت راه مرگو کروکی کشید

می خوام اون روز کنار دریا باشم کف پامو

بذارم توو آب و تماشا کنم نوه هامو

توو ساحل باهاشون بازی می کنم گل میخورم

بعد خسته میشم رو ماسه ها شل میکنم

باده خیام میرم بالا به یاد ایام

یه حال کمیاب یه حس عجیب داره جریان

توو رگام، با این رویا سرگرمم فقط

حقیقت بهم گفت که برگردم عقب

انگار یه تکون یه زمین لرزه

منو دوباره برگردوند به همین لحظه …

به من راه چاهو یاد دادن نه راه و چاهو

افتادم توو چاه و همون جا رو آب و جارو

کشیدم ، کی میتونست بره جلو بهتر از من

اینا که اسم بردی همه مثِ پسرمن

ببینم اینا زمان شروع ما کجا بودن؟

حالا تیکه میندازن واسه ما شاه غلام شدن

اینا توو وان حموم خونشون ناخدا بودن

دُم در آوردن واسه ما ناقلا شدن

این همه سال کارو بینم کی دید؟

اینا میخوان بگم این زیرزمین اینم کلید؟

میکروفون توو دست تو یعنی اتم دست داعش

بهتره که این کلید بمونه دست صاحبش

نظر تو خودجوشه

سالم نیست بو میده کد روشه

منو نقد نکن از خودتون مایه بذارین

صد تومنی پاره های لای هزاری

همین مونده اینا برام تِز بدن

فقط بهت این رو لای پرانتز بگم

ما خیلی کارا کردیم نگفتیم که ریا نشه

این روزا قضاوت هر کی أ رو قیافشه

واسه من این قصه ها عادیه

همه قاضی شدن، این استعداد ذاتیه

بری میگن فرار کرد وطن فروش

اگه بمونی هم میگن یارو اطلاعاتیه

زنده باد حاشیه ، تو مغزش چیاست یارو

آدم حساب کار دستش میاد

کار درستو میکنی میگن قصدش ریاست

کاری هم نکنی میگن قلبش سیاست

من کارم غمگینه ، چون بارم سنگینه

کمبود گذشته هام فقط با رپ تأمینه

وقتی زوار زندگیم داره راحت در میره

اون لحظست که خودکارم با کاغذ وَر میره

من رپ نکردم رو شکم سیری

واسه کَل کَل و بچه بازی یه کم پیریم

اون هم قابل احترامه ، حاصل استعداده

چون حرف خاصی تووش نیست فاقد اعتباره

با رپ میشه در جنگ تاخت

با رپ میشه فرهنگ ساخت

با رپ میشه رویا رو نشون داد

با رپ با کلمه میشه دنیا رو تکون داد

مطمئن باش من این واژه ها رو

واسه وزن و قافیه به هم دیگه وصل نکردم

من این واژه ها رو بالا آوردم

از حقیقتِ تلخی که هضم نکردم

از روزگار میگذرم

نشونه میگیرم و توویِ خال میزنم

گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم

صدامو از توو شهر و خونه های میهنم میشنوم

از روزگار می گذرم

نشونه می گیرم و تووی خال می زنم

گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم

صدامو از توو شهر و خونه هاش میشنوم

موندگار میشوم

ذهنم جوونه ولی مخ پیره

چشمم از دید زدن زن لخت سیره

وقتی که صبح تا شب مثل جغد خیره

به دفتری که ورق هاش داره به چخ میره

خب دیگه پف زیر جفت دیده هام

یعنی استرس و بی خوابی قفل ایده هامو

باید جمع کنم و بریزم به کل زیر پام

و تهش باید برم بی نتیجه مفت زیر خاک

افت خیز ما به قلم نوک تیز یاس

همه تووی خیابون هاییم با کلی نقاب

اونی که روبروته و داره گل میگه باهات

روی همه چیت دقیقه حتی کلیه هات

صبح میشه باز که البته صبح نیست وسط ظهره

وقت میره واسه خالی کردن عقده

نشستی به تماشای رفتن عمرت

عقربه تنده راه مصرف قرصه

تووی کله جای مغز معدن سربه

جایگزین آب شده شربت سرفه

نون تو خون توو خونه شده برکت سفره

هنر واسه هنرمندا مدرک جرمه

تهش فقط ازت میمونه دفتر کهنه

کف زمین بشینی در حسرت قله

توو بحث منطقی همیشه مَغلطه برده

اصل حرفو فقط جنگ و اسلحه گفته

از روزگار میگذرم

نشونه میگیرم و توویِ خال میزنم

گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم

صدامو از توو شهر و خونه های میهنم میشنوم

از روزگار می گذرم

نشونه می گیرم و تووی خال می زنم

گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم

صدامو از توو شهر و خونه هاش میشنوم

موندگار میشوم

کاراکتر اصلیه اول تا آخر داستانت منم

کارات شنیده شدن تنها دلیل بازتابت منم

تو هیچی نداری بگی سوژه کاغذ آچهارت منم

تو مهره نیستی اگه باشی بازم آچارت منم

با یه عطسه فیدی ، یه مغز چرکی ، لنگ بیتی

یه متلکی توو یه بحث جدی

البته مهم نیست که ببیننت به دید چی

واست مهم اینه که تو فقط شنیده شی

بحث من یه خطر جدیه که پیش رومونه

نفوذ یه جنون که میکنه ریشه تو جونت

سکوت مرگباری که حس میشه توو خونه

وقتی هم خون توو شیشست هم شیشه توو خونه

اینا رو دیدیم بعد میریم می گیم که دشمن زبونه

ببین دشمن زبونه چون که مُک فقط لفظیم

تو عمل فقط به ترکوندن هم کمر بستیم

و طبق عادت سبب اصلی یعنی بغل دستی

میخوای به هر بهونه شده بهش بپری

چرا که فکر می کنی تو از همه فرشته تری

تمام تصورت از این سرزمین یه جهنمه

اینه که میخوای یه راست بری توو بهشت برین

میگی باید برم اینجا دیگه کلاً پوسیده

اینجا پر از یأسه ، اونجا پُر از امیده

ببین وقتی غذای گندیده لای مبل مونده باشه

هر جا نقل مکان کنی بازم خونت بو میده

آزادی آرامش اینا حرف نمادین خودته

ولی خصلت هایی تو ما نهادینه شده که

هر جا بریم با ماست یه فاز عجیب و غریب

تضاد شدید بین سنت قدیم و جدید

تو میری اونجا اونا اینجا غارشونو کندن

حتی توی تحریم به ما بارشون رو پک پک

فروختن و خیلی ساده قالمونو کَندن

و حالشون رو کردن

ای خ*رشونو تک تک

تموم واژه ها رو نوشتم توو خلوتم

الان تو گوشت نیستم من در اصل تو کلّتم

فک زدم و میرم جلو همین خطو

تو میخوای سلیقتو بشنوی یا حقیقتو؟

اینا می گن سرکوب کنم حرفام رو بریزم توو خودم

 نه من حقیقت رو کشیدم رو خودم

می گن اونا که اصل زحمت رو کشیدن نخودن

راه که باز شد بقیه بشینن بخورن

نه توو کَتم نمیره تو رو نمیدونم

ولی من راهِ بی نتیجه رو شروع نمیکنم

من از سرکوب رویاهای خودم سکو ساختم

دیگه چاقو توو رویای بقیه فرو نمیکنم

{ورس اول} : ( شایع )

خوبم رفیق ، هنو بچه ها روی زمینن از خنده / کوچه علی چپ پاتوقه
سفید شده موی روی شقیقم دیگه رو حساب نی خرج پول بقیه اش
داشِت انگشت دومیش لباس تنش نی لخته ، یه هاچ بکه
مشکی اگه خرید رفیق نی یه شام نده ، نیم کت سرش خوبه کلاس تهش
هههه
یادته کلاه یکیو برداشتم کلا که اونم " آ " بود با کلاه بود
اسمم لای آکولاد که اگه یه صفحه از رو آب ننوشتم با اولیا زود صبح بیام مدرسه
چقدر شر کردیم دهن صبحی ها بسته شه
ولی تو کلی خط کش جایزه گرفتی و منو با خط کشای تو زدن
رخت خواب دو نفره زیر توئه الان یه کیف سامسونت
من یه دودی عشق پول گیر ابجوئه ، ابغوره هام شیشه هاش پره
کم مونده اتاقم غرق شه زیر آب
خودمو زدم به اون راه هیچی نفهمم ، فهمیدم زدم به این راه
نه یه آدم چند سالم نه چیزی یادمه وایستادم تو ایستگاه

{ورس دوم} : ( حصین )

بزرگ شدیم و جای جوش بلوغ ، سیبیل در آوردیم و شبا جای حروف الفبا
تکلیف چیز دیگه اس ، مینویسیم آب بابا گرونه پول برق چی پ ؟؟ هه هه
معلم که خودمونیم هر شب ، کارت های صد افرین جاشو داده پرچم
صبح تا ظهرو سر کاریم هرچند ، شیتیلاشم بانک میره نه که لای فرشم
اسباب بازیامم قد کشیده ، مثه خودم نیست دیگه پشت ویترینی
باز عمری بدوئی واسش زخم بشی تازه اونم اگه بکنی تا تهش پیش بینی
رنگ های شاد جلف شده برام ، سفت شده پرام ، چم شده الان
نمیدونم از کجا این فکر شده خراب ، تو ایرانی ههه تز شده فراری
علی کوچول دزد شده ، کروک مد شده ، دروغ کنتورش عکس میره
همچی که تو روت گوه خوره ، نفوذ کن پره ، نشکونی میشکنتت در میره
همیشه همینه ، هرکی که کم چیده درگیره ، درخت بخت سبز فرداست
ولی ، ههه میرسه دست به برگاش ، همین


{ورس سوم} :( حصین و شایع )

مشکل چیه اسکناس نه ، مثبت ببین اجتماعس پ
بن بستی که اشتباست تهش ، حتما میشه قصه هاش تلخ
یا میدی رد فول ، یا میشی لنگ پل ، خارجی رنگ غرب یا میشی بچه خور
اااا هرکی که میبینی لاش میگن این زندگی کـ*س شره چی میدی   پاش هه
حاجی دو روزه این دو روزم میخوریم و لق اون حرفا که گفتنی نیست
آینده رو ما اجاره دادیم و به جاش خونه مونو یه جا مفت خریدیم
دوره از این شهر ، خوبه همیشم ، نقلیه ولی نور گیره دریچش
توی کلمه ها حل شدنی نی ، حاجی ادرس میخوای بدم ؟* کوچه علی چپ

نداشتیم تغذیه کف کیف واسه زنگ تفریح بعدی
ته کلاس همه پیف چون حسن خورده صبح خونه تخم مرغ
و بعدش شیر ، لبا شبیه ته قیف
لوله خودکار و توش کاغذ صاف وسط تخته ، میخندن همه
اونایی که حتی ستاره هست جلو اسمشون جا ضرب درا میگن تنبله
اما شاگرد ته کلاس به هیچکی نگفت گوه خوردم ، نه اسکل کرد کسیو
نه دکتر رفت ، واسه اینکه دست بزنی نه گل گفت کلا
چه چپ رفتم چه راست اومدم انداختم گردن خودم و باش یه دور زدم
اما حسن هر وقت تخم مرغ خورد و بو بلند میگفت منم .. ههه

شایع:از اول

این سِری ویلون زدن برامون بگیریمش

از اول ، از زیرِ صفر دوباره میریمش

نیستم اهلِ موندنی که بو خدافظی میده

تا یه تکونی ندی دعا نمیگیره

یه نمه سنگین بریز دیگه دوتا ببینیمت

من زدم بیرون از خونه از هر چی بود

اولش پاهام میرفتن و دلم عقب میموند

دیوونه خونه یه چی دیگست تا نرفتی تووش

هر چی فوت کردیم خنک شه باز دهن میسوخت

اَ بوقِ سگ تا سوت و کورِ شبو دیدم من

تنهایی توو جمعِ دورِ همو دیدم من

دیدم سرِگذاب سر همو میزنن

گذاشتموشون یه طرف و خودمو یه طرف بعد

دیدم اینا کجان و ما کجا ، ما صافیم و اینا صاف نمیشن با اتو بخار

پشت قدیمی شده دیگه همه توو روت دوتان

نفهمی ضربه فنیت میکنن توو مشت و مال

اگه کَلَت تووش خرابه رَد کن یه نفری

وایسا پا خدا تا کَف بُر شه بغلیت

حرفِ مُفتو بزار مردم بزنن

تو خودتو بِکِش جلو هرطور که بلدی

سینتو صاف کن سرتو بالا بگیر

نشون بده برا هر عملی آماده ای

فقط جای آدما آماده رو کاناپه نی

اگه مسیرت سمتِ رفتنِ بیا با ما بریم

قبلِ اینکه بری ببین برا چی میری

به چی قراره برسی که پاش همه چی میدی

نمیخوام ببینم رفتی و تهش پیچیدی

یه روز بالاخره اوضاعِ خوبو همه میبینیمـــ

پا همش وایسادم برا داستان نویسا هم داستان دارم

توو راه همه دسته گُلا رو آب دادم 

حالا بگو تو هم هستی بام یا نه

خدا رو شکر هنو رویِ خاک ــَم نه زیرش

هر روز که پا میشم میگم روزِ آخر همینه

کسی معنیِ زندگیو أ توو کتاب نفهمیده

چِته شاید خبرِ خوب توو سکانس بعدیه

تا حالا چند دفعه با سر رفتی توو دَر

چقد یادت دادن اونا که کمتر میدونن

ببین چیزایی که نداریم هم دستمونن

هستن که یه دلیل برا رفتنمون شَن

حالا پایه ای یه بار دیگه بریم از اولش

حاظری دیگه نپُرسی که بهتر أ مَنه

بچه راه رفتنو نمیفهمه تا بیست قدم نره

اون ترسِ لامصبو بگیر سر أ تنش تا

اونجا که قرار داریم راهی نی مَرد

اونکه فکرِ بُرد بود بُرد یا اونکه بازی میکرد

بابا مُشتایِ تو خودشون شاه کلیدن

پایِ پیچ هم حتی بهتر از صد تا واسطه میپیچن

هر کی هر چی گفت شب جاش دَمِ درِ

بزار فِک کنن که کم داشتی یه نَمه

اینو گیر باشی فرداش میرسن

اصلِ اینه که همشو برداشتی یه تَنه

کامِ خوب بگیر بده توو

جوری که بعدش بگی آخ حاجی ترکون

خودتو بزن به فازِ خودت گِره کور

أ پات بکَن به کوه برسون آآه

از اول

قبلِ اینکه بری ببین برا چی میری

به چی قراره برسی که پاش همه چی میدی

نمیخوام ببینم رفتی و تهش پیچیدی

یه روز بالاخره اوضاعِ خوبو همه میبینیم

پا همش وایسادم برا داستان نویسا هم داستان دارم

توو راه همه دسته گُلا رو آب دادم 

حالا بگو تو هم هستی بام یا نه